SOÑOS CEIBOS

Material: piedra tratada, flores naturales, tejidos diversos, cristal de roca

NO DISPONIBLE

No tempo aquil
cando os animales falaban,
decir libertá non era triste,
decir verdá era coma un río,
decir amor,
decir amigo,
era igual que nomear a primavera.
Ninguén sabía dos aldraxes. Cando os animales falaban
os homes cantaban nos solpores
pombas de luz e xílgaros de soños.
Decir teu e meu non se entendía,      decir espada estaba prohibido,
                 decir prisión somente era unha verba
         sin senso, un aire que mancaba
   o corazón da xente.
         ¿Cando,
                  cando se perdeu,
               iste gran Reino?

A LONGA NOITE DE PEDRA. Celso Emilio Ferreiro